Hoe een Nederlandse cellist aan het Japanse Hof geraakte
‘Als cellist was hij een der grootsten van zijn tijd, zijn leven verliep tussen de groten der aarde’, schreef dichter Matthias Kemp bij het overlijden van de Maastrichtse cellist Joseph Hollman (1852-1926). Zijn vriend, de Franse componist Camille Saint-Saëns, droeg muziek aan Hollman op, en ook Hollman zelf componeerde niet onverdienstelijk.
Hij speelde over de hele wereld, van zijn woonplaats Parijs tot Buenos Aires en van New York tot Tokyo. Aan het einde van zijn leven, zo staat in de geschiedenisboekjes geschreven, schonk Joseph Hollman zijn peperdure Stradivarius-cello aan de keizer van Japan.
De journalisten George Vogelaar en Emile Hollman kunnen dat niet geloven en gaan op onderzoek uit. In De Stradivarius van de keizer schetsen zij een innemend portret van de cellist en zijn wereld.
Emile Hollman is journalist, schrijver en schrijfdocent. In 2011 verscheen zijn debuutroman Zilver en Antraciet, daarna volgde de verhalenbundel Entre chien et loup (2015, met schilder Gèr Boosten) en boeken over de architecten Jan Stuyt (2021) en Frits Peutz (2023).
George Vogelaar begon zijn journalistieke loopbaan bij het Journalisten Kollektief Utrecht en was onder meer hoofdredacteur van de Winschoter Courant, de Drents Groningse Pers en Dagblad De Limburger. Hij werkte als freelancer voor Nieuwe Revue, Vrij Nederland en verschillende omroepen. Hij is documentairemaker, interviewer en presentator.
